مانند بسیاری از میوه‌های تازه، میوه‌های خشک دارای شاخص گلیسمی پایین تا متوسط هستند و یک وعده آن بار گلیسمی پایینی اعمال می‌کند.
GI اثر افزایش قند خون مقداری از مواد غذایی حاوی کربوهیدرات را اندازه گیری می کند که 50 گرم کربوهیدرات را فراهم می کند پاسخ قند خون به یک وعده استاندارد از یک غذا را پیش بینی می کند.
رژیم های غذایی با GL پایین به مدیریت سطح قند و چربی خون کمک می کنند و ممکن است خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهند کشمش بیدانه تاکستان برای اولین بار در یک مطالعه با 6 فرد سالم و غیر دیابتی تعیین شد.
مطالعه بعدی GI کشمش و شاخص انسولین را در 10 بزرگسال کم تحرک، 10 فرد پیش دیابتی و 11 ورزشکار استقامتی اندازه گیری کرد به ترتیب بود.
شاخص انسولین نیز به همین نسبت پایین بود این مهم است زیرا سطوح بالای انسولین ناشتا یا پس از غذا می تواند سنتز کلسترول را افزایش داده و حرکت چربی از بافت چربی را مختل کند.
در یک مطالعه جدیدتر، GI، شاخص انسولین و پاسخ گلیسمی کشمش در 10 فرد سالم مورد ارزیابی قرار گرفت با شاخص انسولین پایین مربوطه بود. این مطالعه همچنین نشان داد که یک وعده کشمش GL پایینی دارد.
در مقایسه با مقدار مساوی کربوهیدرات نان سفید، کشمش گلوکز و پاسخ انسولین پس از غذا به طور قابل توجهی کمتر بود. این نشان می دهد که کشمش می تواند پاسخ گلیسمی را تعدیل کند.
یک مطالعه تک متقاطع تفاوت کمی بین پاسخ‌های گلیسمی به وعده‌های ۱۰۰ کالری انگور یا کشمش در میان افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان داد مقدار AUC انسولین برای کشمش کمتر از انگور بود اما این تفاوت معنی دار نبود.
گروهی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که به خوبی کنترل شده بود، دستور داده شد که میوه و سبزیجات کمتری نسبت به پنج وعده توصیه شده در روز مصرف کنند و به مدت 24 هفته دو وعده کشمش کورینتی یا میان وعده هایی با تراکم انرژی مشابه به آنها داده شد.
مصرف کشمش به طور قابل توجهی فشار خون دیاستولیک را کاهش داد و پتانسیل آنتی اکسیدانی کل را در مقایسه با سطوح اولیه افزایش داد. کشمش بر وزن بدن، کنترل قند خون، پروفایل لیپیدی یا پروتئین واکنش‌گر C تأثیری نداشت.
